W takim wypadku pracownikom używającym prywatnej odzieży roboczej, chlebodawca wypłaca równowartość za jej użycie. Jednakże używanie przez pracujących własnej odzieży roboczej nie jest dopuszczalne na stanowiskach pracy, na jakich są wykonywane roboty powiązane z bezpośrednią obsługą maszyn i pozostałych narzędzi technicznych, lub prace sprawiające mocne plamienie, skażenie obuwia i odzieży roboczej specyfikami chemicznymi, czy też radioaktywnymi, substancjami biologicznie septycznymi, są nią także różnego rodzaju fartuchy – warto poznać topten.
Ubrania ochronne są mieniem pracodawcy. Pracodawca jest zmuszony umożliwić, aby ubranie i buty robocze miały przymioty zabezpieczające i użytkowe.
Wciąż interesuje Cię ów wątek? Wejdź w poniższy link i pod nim jest moja strona (https://qalcwise.com/apps/en/remote-work/), gdzie odkryjesz ekstra wiadomości.
Funkcją pracodawcy jest również pranie, pielęgnacja, reperacja, sterylizowanie ubrań i obuwia. Na zasadzie odstępstwa od reguły, jeśli pracodawca nie może zapewnić prania odzieży, obowiązki w tym obszarze mogą być robione przez pracownika, pod warunkiem wypłacania przez szefa równoważnika finansowego w wysokości poniesionych kosztów.
Normy prawa pracy zakładają, że obuwie, fartuchy medyczne i odzież robocza dawana jest robotnikom za darmo. Dostarczana konkretnemu pracownikowi odzież robocza musi być zgodna z Polskimi Normami i posiadać właściwe własności użytkowe, lecz też winna być przystosowana do specyfiki pracy, oraz cech fizycznych wiadomego pracownika. Odzież robocza jest własnością chlebodawcy, dlatego w sytuacji, gdy umowa o pracę wygasa, pracownik jest zobligowany zwrócić ją pracodawcy. Pracownik nie może być przyjęty do pracy bez obuwia i odzieży roboczej, jeżeli pracuje na stanowisku, na którym używanie ubrań jest niezbędne.